Ετούτο το παιδί...

DONT CRY TONIGHT

MHN ΚΛΑΙΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΩΡΑΚΙ

ΑΣΕ ΝΑ ΚΛΑΨΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

ΤΟ ΑΙΜΑ ΤΩΝ ΜΩΡΩΝ ΝΑ ΠΕΣΕΙ ΣΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΣΑΣ

OΣΟΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΤΕ ΜΗΝ ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΒΙΝΤΕΟ ΚΛΑΙΝΕ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΛΛΟΝ ΓΕΛΑΝΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ



ΑΠΟ ΤΗΝ

Alba

Διαβάζοντας πριν από λίγο μια ανάρτηση για τα παιδιά της Παλαιστίνης από τον φίλο  Άνεμο, σκέφτηκα να σας "διαβάσω" το ποιηματάκι που έγραψα πριν 3 χρόνια όταν βλέποντας πάλι εικόνες στην τηλεόραση από τις αναταραχές στη Γάζα, η εικόνα ενός μικρού κοριτσιού ΄με τρομαγμένα μάτια δεν έλεγε να φύγει από τη σκέψη μου. Αυτή την εικόνα λοιπόν είχα κάνει ποίημα.
 Γέλιο, παιχνίδι και χαρά έπρεπε να γνωρίζει κι όχι της βόμβας τη βουή, που την καρδιά του σκίζει. 
Κυνηγητό να έπαιζε μες στα στενά σοκάκια, όχι να τρέχει να κρυφτεί με τ’ άλλα τα παιδάκια.
  Κι όμως…Ετούτο το παιδί, δεν είναι όπως τα’ άλλα, ζει σε κυνηγημένη γη με βάσανα μεγάλα. 
Έχει ματάκια που κοιτούν γεμάτα απορία, χείλη μικρά που τρέμουνε με κάθε φασαρία.
  Ετούτο το μικρό παιδί είναι απ’ την Παλαιστίνη, που χρόνια τώρα λαχταρά να ζήσει με ειρήνη.
  Ζει μέσα στον κατατρεγμό δεν έχει που ν’ απλώσει, το παιδικό χεράκι του, ασφάλεια να νοιώσει…  
(αφιερωμένο, στην άγνωστη μικρούλα από τη Γάζα…)