Δεν ξέρω πως μου ηρθε τώρα στο μυαλό αυτή η ταινία
Είναι από τις αγαπημένες μου
Πολίτικη κουζίνα
Πέρασαν δυο σκηνές της από την μνήμη μου
Στην Τουρκία ήμουν Έλληνας
Και στην Ελλάδα Τούρκος
Δυο παιδιά που μεγάλωσαν μαζί και τα χώρισε το μίσος ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Δυο παιδιά που μεγάλωσαν μαζί και τα χώρισε το μίσος ΕΛΛΑΔΑΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ
ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΩΓΜΟΙ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΗ
Και βέβαια αυτή που με συγκλόνισε που λέει στο τέλος
"Στους σταθμούς των τραίνων ποτέ μην κοιτάς πίσω.
Είναι σαν να αφήνεις μια υπόσχεση"
Είναι σαν να αφήνεις μια υπόσχεση"
Ισως Γιατί ..ποτέ ..σε κανένα σταθμό δεν άντεξα να κοιτάξω πίσω
Κανέλα,μπαχάρι και φιλί σε μια Κωνσταντινούπολη πλημμυρισμένη από τα χρώματα του ονείρου και τα αρώματα του γλυκόπικρου αντίο στους σταθμούς των τραινων...στους σταθμούς της ζωής....
Κανέλα,μπαχάρι και φιλί σε μια Κωνσταντινούπολη πλημμυρισμένη από τα χρώματα του ονείρου και τα αρώματα του γλυκόπικρου αντίο στους σταθμούς των τραινων...στους σταθμούς της ζωής....
Κατεβάστε τα τραγούδια της ταινίας εδώ
http://rapidshare.com/files/14119029/Politiki_Kouzina_FullCD.zipEχει και το απίστευτο στα Λιμάνια
Νατάσσα Θεοδωρίδου που παίζει στο βίντεο κάτω
Πες μου τι ζητάς
στους σταθμούς που αγάπησες
Ότι κι αν σου πουν
οι πυξίδες δείχνουν πάντα το βοριά
Αν δεν προδωθείς
απ'τα χνάρια που άφησες
δεν θα λυτρωθείς
αν γυρίζεις στα λημέρια της πληγής
Τα ντουμάνια στου τρένου τις γραμμές
σου δείχνουνε το χθες θες δε θες
Στα λιμάνια των φάρων οι ριπές
ανάψανε φωτιές αχ μην κλαίς
Αν χαθείς ξανά
στης καρδιάς τον μαχαλά
Κάπου εκεί κοντά
Μεθυσμένη περιμένει μια σκιά
Βάλσαμο γλυκό
Θα'μαι δίπλα σου εγώ
χάρτης που διψώ
το μελάνι της πορείας σου να πιω
18 σχόλια:
Τι όμορφη και ζεστή ανάρτηση.
Αυτή η ταινία ήταν υπέροχη!
Χαμένες πατρίδες, άνθρωποι που χώρισαν, από το μίσος δύο λαών, που άλλοι δημιούργησαν...
Η μουσική της ταινιας ανεπανάληπτη...
Και το τραγούδι της Θεοδωρίδου, τόσο νοσταλγικό για ανθρώπους που χωρίζουν, για σταθμούς και για τραίνα, που πάντα μου φέρνουν θλίψη...
...Αν χαθείς ξανά
στης καρδιάς τον μαχαλά
Κάπου εκεί κοντά
Μεθυσμένη περιμένει μια σκιά...
Άλκη μου!
Πες μου τι ζητάς
στους σταθμούς που αγάπησες
Ότι κι αν σου πουν
οι πυξίδες δείχνουν πάντα το βοριά..
Τι μου έκανες..κι αν δεν έχω γονατήσει στα λιμάνια..στα αεροδρόμια..κι αν δεν έχω γίνει κομμάτια..
πως αυτή η μουσική με λιώνει..
ΟΙ ΑΓΓΕΛΟΙ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ
Στίχοι: Γιάννης Νικολάου
Μουσική: Γιάννης Νικολάου
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός
Του έρωτα και του καημού μένουνε τα τραγούδια,
για να κρατάνε συντροφιά στους ονειροδεμένους,
σε κείνους που δοθήκανε χωρίς να το σκεφτούνε,
κι όσοι δεν αγαπήσανε τους έχουν για χαμένους.
Το χρόνο που όλα τα σκορπά, η αγάπη τον νικάει,
την τραγουδάνε τα παιδιά, οι νέοι και οι γέροι.
Κι όσοι αγαπήσανε βαθιά, γυρνούν μες στους αιώνες
σαν άγγελοι του έρωτα, πιασμένοι χέρι-χέρι.
Απ' της αγάπης το βωμό όσοι έχουνε περάσει,
είναι τα μάτια τους υγρά και με σιωπές μιλάνε,
Απ' του φιλιού τον αγιασμό, όσοι έχουν δοκιμάσει,
σε μονοπάτια μυστικά μόνοι τους περπατάνε.
http://www.youtube.com/watch?v=Cq2HgPRCk_Y
Φιλιά..φιλιά..σε σένα και στη Μαριάννα μας!!!
Στη Μαριάννα μου με αγάπη..
http://www.youtube.com/watch?v=DTjc1G6ZmfA
@mareld
το αφιερώνω και εγώ στην ΜΑΡΙΑΝΝΑ
Του έρωτα και του καημού μένουνε τα τραγούδια,
για να κρατάνε συντροφιά στους ονειροδεμένους,
σε κείνους που δοθήκανε χωρίς να το σκεφτούνε,
κι όσοι δεν αγαπήσανε τους έχουν για χαμένους.
Είμαστε πάντα κερδισμένοι!!!
Ακούω Jazz εδώ στο δάσος της ατέλειωτης βροχής και σας στέλνω άπειρες αγκαλιές και φιλιά γιατί είσαστε της ψυχής μου!!!
Αχ γλυκειά μας Mareld πώς να σ' ευχαριστήσουμε??
Εσύ να δεις πόσο της ψυχής μας είσαι!!
Κι όσοι αγαπήσανε βαθιά, γυρνούν μες στους αιώνες
σαν άγγελοι του έρωτα, πιασμένοι χέρι-χέρι...
Απίθανο το μελωδικό σου αφιέρωμα!!
Φιλιά πολλά πολλά!
@Άλκη μου σ' ευχαριστώ...
Είναι τόσο συγκινητική αυτή σου η ανάρτηση σήμερα. Μιλησες στην καρδιά μου!
:)
δεν γυρναει να κοιταξει η μαμα αλλα το κοριτσάκι
το κοριτσακι ενοιωσε την μαμα της... αμα δειτε δεν γελαει καταλαβαινει.. τον πονο της μαμας της,,, και σφιγγει τα χειλη σαν να κλαειι
απιστευτη σκηνη
και το βλεμμα του ηρωα με μια απελπισια σαν να φευγει η ζωη του μαζι με το τραινο ..
ξανακοιταξτε το
Γειάσου Άλκη μου...μα τί ωραίο!!εδώ μας δείχνεις ένα πρώσοπό σου που δεν το ξέρουμε,ή που το βλέπουμε σπάνια ίσως;;;αυτό το ευαίσθητου κ ρομαντικού Άλκη..μπράβο πολύ ωραία ανάρτηση από τις πιό όμορφες που χες κάνει έχω να πώ...αποπνέει ρομαντισμό,ευαισθησία...πολύ ωραία..πάντα πονάει καλέ μου,το να κοιτάς πίσω..κ όχι μόνο στους σταθμούς κ γενικά,στη ζώη σου...πρέπει πάντα να φέυγεις χωρίς να γυρίζεις να κοιτάξεις πίσω...είναι ο καημός για ό,τι κ όλα όσα αφήνεις πίσω...που ίσως τα αφήνεις αθέλητα;;;επειδή έτσι ΠΡΕΠΕΙ Η ΕΙΣΑΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΣ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ;;ίσως....πάντα πονάει όταν αφήνεις κάτι ή πολλά,που αγαπάς πίσω σου...κ φέυγεις μακριά από αυτά..είτε αυτά είναι,πατρίδες,άνθρωποι αγαπημένοι φίλοι,πρώσοπα,πράματα..ότιδήποτε.. που μ αυτό είσαι δεμένος,κ είναι ένα κομμάτι από σένα...εξαιρετική ταινία πραγματικά...δεν είχα την τύχη όμως να τη δώ..έως τώρα...εμένα μ αρέσει πολύ ένα ορχηστρικό που έχει (στην αρχή);; της Ευανθίας Ρεμπούτσικα..εξαιρετικό...θα ψάξω να βρώ το σιντί να το πάρω...καλημέρες....
Now I'm no longer alone..
Καρδούλες μου καλή σας μέρα!
Τα ματάκια του κοριτσιού..
και πως να κλείσω μάτι..
ναι.. έφτασαν μέχρι το Μεξικό..
είμαστε της λεπτομέρειας αγαπημένε μας Άλκη για είμαστε της ουσίας..
Σας φιλώ!
Καλημερα και καλο μηνα!
Καταπληκτικο!
Εσυ χθες το σκεφτοσουν, εχτες το εβλεπα εγω στην τηλεοραση!
Ειμαι πολυ περηφανη για αυτην την ελληνικη ταινια, μακαρι να κανει το γυρο του κοσμου!
Αχ Mareld μας
Καλό σου μεσημεράκι εκεί στη μακρινή Στοκχόλμη... η σκέψη και η ψυχή μας είναι κοντά σου...
Νοιώθω σαν να έχουμε ήδη συναντηθεί...
Θα σε γνωρίσω όπου και να σε συναντήσω... Είσαι ο καθρέφτης της ψυχής μου...
Αυτή η ταινία που ανέσυρε ο Άλκης χθες βράδυ, μαχαιρώνει την καρδιά όλων όσων χώρισαν για αιτίες που οι ίδιοι δεν έφταιξαν...
Μαχαιρώνει την καρδιά όλων όσων άφησαν στους σταθμούς και στα λιμάνια, πίσω τους, το άλλο τους μισό...
Και ναι το μικρό μωρό κλαίει μαζί με τη μαμά του, τα μωρά έχουν ένστικτο και πονούν όταν πονάει η μάνα τους! Έστω κι αν δεν ξέρουν το λόγο, αντανακλαστικά λες και πονούν το ίδιο...
Και γυρίζει εκείνο πίσω για να στείλει ένα πικρό, με δαγκωμένα χείλη, χαμόγελο στον απελπισμένο άνδρα που βλέπει τη ζωή του να φεύγει...
Αυτοί που φεύγουν σφίγγουν τα χείλια
κρύβουν τα δάκρυα να μη φανούν...
κι αυτοί που μένουν κουνούν μαντήλια κι αναστενάζουν
γιατί πονούν...
Δες μία σκηνή με την επένδυση αυτού του τραγουδιού, που βρήκε χθες βράδυ ο Άλκης...
Απίστευτο το πόσα μπορεί κανείς να πει με ένα τραγούδι και μια εικόνα...
Ναι είμαστε της λεπτομέρειας γιατί είμαστε της ουσίας, γιατί είμαστε των συναισθημάτων, γιατί οι αισθήσεις μας είναι ζωντανές, γιατί μπορούμε ακόμη να κλαίμε και να γελάμε, σαν τα παιδιά...
Φιλιά πολλά αγαπημένη φίλη μας...
:))
@Αθανασία μου
Είδες? ο Άλκης δεν είναι μόνο μαχητής και αγωνιστής, είναι και άνθρωπος, πάνω απ' όλα!
Με βαθειά συναισθήματα και με ευαισθησίες...
Πώς θα μπορούσε να ήταν άλλωστε, μαχητής, αν δεν ένοιωθε τον πόνο των ανθρώπων?...
Να τη δεις την ταινία, είναι υπέροχη, να χθες έμαθα κι εγώ ότι την έπαιζε σε κάποιο κανάλι...
Τί σύμπτωση! Την ώρα που εμείς τη σχολιάζαμε εδώ... αυτή ξετυλιγόταν στην τηλεόραση...
Το cd μπορείς να το κατεβάσεις από το λινκ που έχει γράψει ο Άλκης στην ανάρτηση.
Είναι εύκολο. Πατάς και κάνεις ό,τι σου λέει.
Φιλιά, καλό μεσημέρι καλή μου!
:))
@Πεταλουδίτσα μου
Σήμερα έμαθα κι εγώ ότι παίχθηκε στην τηλεόραση χθες η ταινία αυτή.
Την έχω δει τρεις φορές, και πάντα δακρύζω, σε κάποιες πολύ ανθρώπινες σκηνές της...
Φιλιά καλό μήνα!
:))
Τυχερή που έχετε φωλίτσα στη καρδιά μου..
Όταν σπαράζει η ύπαρξη..
http://www.youtube.com/watch?v=yTTGb1uvjDo
μα όχι σαν και μένα..
http://www.youtube.com/watch?v=MDTA2pCHUXI
η συνέχεια με πολλά ούζα..
συνήθως τραγουδάω..
http://www.youtube.com/watch?v=AMjTqLrZOLs
Σας φιλώ...
'Αλκη μου!
Σε ευχαριστώ για το Φως της ψυχής σου..το νιώθω στο διάφανό σου βλέμμα..
Το φως, με την έννοια του θάλπους, είναι η άχτιστη εστία του οίκου μας, που τη γενιά μας την κληροδοτεί μια ακολουθία προπατόρων με πρώτο γενάρχη τον ήλιο. Χαράς λουτρό και γονιμότητας λειώνει το μάργωμα της ύλης, συμπλάθει το πρόπλασμα του γεννημού και της δράσης, και από τα βάθη της ακινησίας λύνει τις πληγές της ζωής.
Το φως, με την έννοια του θάμπους, κρησαρίζει το σωρό της ακοσμίας. Χαρακώνει σύνορα τάξης και ρυθμού μέσα στην απληστία του χάους. Και χωρίζοντας το μικρό από το μέγα δίνει το νόημα και το λόγο στην αυτάρκεια της ποικιλίας και στην πλησμονή της λεπτομέρειας.
Ανάμεσα στο κυκλάμινο από δώ και στο γαλαξία της Ανδρομέδας από κει, το φως είναι ο διευθέτης και ο κοσμήτορας.
Λιαντίνης
Μαριάννα μου!
Σε ευχαριστώ για την αλμύρα της ανάσας σου..την απεραντοσύνη της ματιάς σου..
Έτυχε να έχω μάνα τη Θάλασσα..
Η θάλασσα, όντας το καθρέφτισμα της κάθε στιγμής του ουρανού, νανουρίζει το αιώνιο όνειρο της ζωής. Με τους ορίζοντες στα μπλε, κυανίζει. Σαν πληθαίνουν οι ώρες, μπλαβίζει και συνοφρυώνεται.
Τα μεσάνυχτα σβήνει το φώς, και συμπαλεύει στην κλίνη της το λικνιστικό βογγητό μιας ανήκουστης παράτασης.Όμως ξυπνά πάντα με τα κρύσταλλα των παιδιών και με τα γέλια των κήπων.
Ανεξάντλητη, βαθυβλέμματη, νερατζένια, γλαφυρόγλουτη, πηδηχτή, θηλαστική και αφίλητη, η θάλασσα χαριεντίζεται με τα λυγίσματα και τους ίσκιους της, όταν πνίγει τους κεραυνούς μέσα της και τους ναύτες.
Όσο και να την κρεουργούν οι άνεμοι, όσο και να τη δαγκώνουν οι λυσσάρικοι σκύλοι του Ιουλίου, ο μικρός πίσω από το μέγα Κύνα την εποχή των κυνικών καυμάτων, στους dies caniculares, τη θάλασσα ποτέ δεν την ξεδίψασε η βροχή. Και ποτέ δε λιποθύμησε μέσα στα αναφιλητά και τον ιδρώτα της.
Λιαντίνης
@Μareld
Σ' ευχαριστούμε για την ποιητική λάμψη της αγάπης σου!!
Το ποιηματάκι μου αυτό για σένα με όλη μου την αγάπη!!
:))
Όσο και να την κρεουργούν οι άνεμοι, όσο και να τη δαγκώνουν οι λυσσάρικοι σκύλοι του Ιουλίου, ο μικρός πίσω από το μέγα Κύνα την εποχή των κυνικών καυμάτων, στους dies caniculares, τη θάλασσα ποτέ δεν την ξεδίψασε η βροχή. Και ποτέ δε λιποθύμησε μέσα στα αναφιλητά και τον ιδρώτα της.
Το cd μπορείς να το κατεβάσεις από το λινκ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΜΑΣ
Δημοσίευση σχολίου