Πως αντιμετωπίζει κανείς ένα κράτος που κυνηγά αντί να προστατεύει τους πολίτες του??

Ενας ταξιτζής χθες οργισμένος με τα νέα μέτρα που πρόκειται να μας επιβάλουν σε όσους έχουμε παλαιά αυτοκίνητα, και δεν μπορούμε λόγω φτώχιας να τα αλλάξουμε, μου έλεγε ότι τώρα αυτό που μας μένει να κάνουμε είναι για να ξεφύγουμε από τη ληστεία που μας επιβάλλουν να κλέβουμε κι εμείς ό,τι και όπου μπορούμε το κράτος!!
Αισθάνθηκα προς στιγμή ότι δίκιο έχει!
Πώς αλλιώς θα αμυνθείς στους αρχιμαφιόζους που μας κυβερνούν?

Όμως στη συνέχεια, όταν το ξανασκέφτηκα, τρόμαξα!!
Κατάλαβα ότι ο κόσμος πλέον υιοθετεί και αποδέχεται την κλεψιά και την παρανομία σαν τη μόνη διέξοδο από το χάος που βιώνει!! Αυτό είναι το μεγαλύτερο κακό που έκαναν στην κοινωνία μας. Μας έμαθαν να αποδεχόμαστε το παράνομο σαν ηθικό και απόλυτα σωστό!!! Πέφτουμε σιγά σιγά σε μία νάρκη που θαμπώνει τα μάτια μας και αμβλύνει τη συνείδησή μας, με αποτέλεσμα οι αρχέτυπες αξίες και οι αρχές μας, να ξεθωριάζουν και να σβήνουν από το νου και τη συνείδησή μας, σαν χαραγμένα ποιήματα σε κινούμενη άμμο!!

Ο ίδιος ταξιτζής μου είπε ότι από το πρωί που θα βγει στη δουλειά και θα κάτσει στο τιμόνι, αισθάνεται μόνιμα παράνομος και διωκόμενος, από ένα κράτος που κανονικά έπρεπε να τον προστατεύει και όχι να τον κυνηγά συνεχώς και παντού, για να τον πιάσει παραβάτη και να του επιβάλλει πειθαρχικές ποινές και πρόστιμα με βάση νόμους που ψηφίζονται μόνο και μόνο για να παραβαίνονται, αφού είναι ανεδαφικοί και εκτός πραγματικότητας και συνεπώς δεν μπορούν και να εφαρμοστούν!!
Τον τιμωρούν π.χ. για πολλαπλή μίσθωση, τη στιγμή που αυτή, πολλές φορές είναι αναγκαίο κακό για την εξυπηρέτηση του κόσμου, ειδικά σε ώρες αιχμής!!
"Παίρνω μου λέει έξω από τα δικαστήρια ένα δικηγόρο και μετά με σταματά ένας δικαστής, που βλέπει ότι έχω ήδη "κούρσα" και μπαίνει κι αυτός, εν γνώσει του ότι επιβαίνει σε ταξί με διπλή μίσθωση, μόνο και μόνο για να εξυπηρετηθεί!!
Και όμως αυτός ο δικαστής, όταν θα με πάνε κατηγορούμενο, θα με τιμωρήσει, με υποκρισία"!
Με τιμωρούν χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις συνθήκες της δουλειάς μου και τους κινδύνους που αντιμετωπίζω νυχθημερόν"!!

Πόση αλήθεια είχαν τα λόγια του, που με οργή και αφοπλιστική ειλικρίνεια εκστόμιζε στους επιβάτες του!
Σε ένα κράτος που πράγματι αντί να προστατεύει κυνηγά τους πολίτες του, νύχτα και μέρα με εισπρακτικούς και ληστρικούς νόμους ή με διατάξεις φωτογραφικές για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων μεγαλοσυμφερόντων, πόση ασφάλεια και σιγουριά μπορεί κανείς να νοιώθει? Και τι μπορεί να κάνει για να αμυνθεί??
.
.