Και ενώ οι τούρκικες παραβιάσεις στο Αιγαίο, είναι σε έξαρση...

Το κράτος μπορεί και δείχνει τη δύναμή του, μόνο στους αδύναμους πολίτες Κάνοντας φορολογικές επιδρομές στη Λήμνο!!! Μανιάτικο το κράτησε το Υπουργείο Οικονομικών, μετά τη «βίαιη» απομάκρυνση του κλιμακίου φορολογικών ελέγχων τον περασμένο μήνα από τη Λήμνο και απέστειλε νέο το περασμένο Σάββατο. Το κλιμάκιο έφτασε στο αεροδρόμιο της Λήμνου, το πρωί του Σαββάτου, όπου ενημερωμένοι οι Λημνιοί, το περίμεναν. Τα μέλη του κλιμακίου, γνωρίζοντας την προτέρα κατάσταση, διευκρίνισαν στους συγκεντρωμένους Λημνιούς ' 50 έως 60 άτομα - ότι εκτελούσαν εντολές ανωτέρων επισημαίνοντας ότι όσοι από τους υπαλλήλους αρνήθηκαν, έλαβαν από την Υπηρεσία τους την απάντηση της υποχρεωτικής ειδικής αποστολής.

Οι έλεγχοι πραγματοποιήθηκαν υπό το άγρυπνο βλέμμα των επιχειρηματιών. Οι ελεγκτές διαπιστώνοντας την οικτρή κατάσταση που βιώνουν οι Λημνιοί, σχολίασαν: «Άλλα περιμέναμε και άλλα βρήκαμε. Πιστεύαμε ότι εδώ σε τούτο το νησί ευημερούσατε. Όμως τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Η φτώχεια κυριαρχεί και οι επιχειρήσεις αργοπεθαίνουν». Το κλιμάκιο αναχώρησε το βράδυ του Σαββάτου. Ο Εμπορικός Σύλλογος Λήμνου σε ανακοίνωσή του τονίζει: «Η επιχείρηση ' «σκούπα» επιβολής προστίμων που εξαπέλυσαν δύο κλιμάκια του ΣΔΟΕ το Σάββατο 11 Ιουλίου 2009 στο νησί, με εντολή του Υπουργού Οικονομικών, δείχνει το ανάλγητο πρόσωπο της Κυβέρνησης και τα γρήγορα αντανακλαστικά της όταν πρόκειται να επιδείξει στους αδύναμους πολίτες, δύναμη και τιμωρία. Αντανακλαστικά όμως, που δεν διαθέτει όταν πρόκειται για τις υποχρεώσεις της, που οφείλει να παρέχει στο νησί, σε συγκοινωνίες, σε νοσοκομειακή περίθαλψη, σε στελέχωση υπηρεσιών κ.α. Το ΣΔΟΕ θα έπρεπε να ελέγξει πρώτα τους Υπουργούς, τους μιζαδόρους, τους κλέφτες, τους συνομιλητές του κάθε Τρομπούκη που απομυζούν τα χρήματα των πολιτών και μετά να επιδράμει σε φτωχούς νησιώτες που δίνουν αγώνα για την επιβίωση κάτω από αντίξοες συνθήκες. Αυτό που πέτυχε η Κυβέρνηση με την εμμονή της για φορολογικές επιδρομές στη Λήμνο, είναι η συσπείρωση του επαγγελματικού κόσμου του νησιού και η βεβαιότητά ότι πλέον τίποτα καλό δεν πρόκειται να περιμένουν απ' αυτήν». .