Η Ελλάδα στα χρόνια του μολυβιού

Με καθυστέρηση 30 χρόνων από την Ιταλία, η Ελλάδα μπήκε πλέον πανηγυρικά στα χρόνια του μολυβιού και της «διάχυτης τρομοκρατίας». Ανάλυση του Στέλιου Κούλογλου. Δεν πρόκειται πλέον για την εποχή όπου μια «οργάνωση φάντασμα», όπως η 17 Νοέμβρη, εκτελούσε ένα θύμα που η ίδια είχε καταδικάσει σε θάνατο κι ύστερα εξαφανιζόταν για ένα δύο χρόνια. Αν στις επιθέσεις των τελευταίων εβδομάδων προσθέσει κανείς και τους συνηθισμένους πλέον εμπρησμούς τραπεζών σε όλη την επικράτεια, βρισκόμσστε μπροστά σε αυτό που στην Ιταλία της δεκαετίας του '70 χαρακτηρίστηκε «διάχυτη τρομοκρατία»: μικρές οργανώσεις και ομάδες που χωρίς καν τη φιλοδοξία της 17ης Νοέμβρη να αποτελέσουν την «ένοπλη αντιπολίτευση» στο ισχύον καθεστώς επιτίθενται τυφλά εναντίον πολλαπλών στόχων. Από τράπεζες και αστυνομικά τμηματα μέχρι το σπίτι του βουλευτή του ΠΑΣΟΚ Θ. Πάγκαλου. Γέννημα της εποχής μετά τον Μάη του '68 και τη δικτατορία στην Ελλάδα, η «συγκροτημένη τρομοκρατία» της 17Ν ερχόταν αντιμέτωπη με ένα σχετικά σταθερό πολιτικό και κοινωνικό σύστημα. Η «άτακτη τρομοκρατία» των ημερών μας είναι καθαρά ελληνικό φαινόμενο. Εκφράζει με το δικό της τρόπο την βαθύτατη κρίση του ελληνικού συστήματος, όπως εξελίχθηκε με τη μεταπολίτευση του '74. Η δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου το Δεκέμβριο ήταν απλώς ο καταλύτης βαθύτερων κοινωνικών αντιδράσεων που σημειώνονται τα τελευταία χρόνια. Η πενταετής διακυβέρνηση της χώρας από τη ΝΔ αποδεικνυεται και απ' αυτή την άποψη καταστροφική. Στην αρχή ήταν η διάψευση των ελπίδων και των υποσχέσεων που είχε δώσει για την αντιμετώπιση της διαφθοράς. Η κοινοβουλευτική δημοκρατία εμφανίζεται έτσι πλήρως αναξιόπιστη. Ακολούθησε η καθυπόταξη της Δικαιοσύνης, η αδιαφορία για τις διευρυνόμενες κοινωνικές ανισότητες και η πλήρης υποταγή στα ισχυρά οικονομικά συμφέροντα.Για τα ΜΜΕ, που επίσης θα μπορούσαν να παίξουν ρόλο ανάδειξης των πολιτικών και κοινωνικών προβλημάτων και εκτόνωσης των έντασεων καλύτερα να μην γίνεται λόγος: η όποια αξιοποίηση -συνήθως απόκρυψη- θεμάτων είναι αποτέλεσμα κυνικών διαπλεκόμενων υπολογισμών με την πολιτική και την οικονομική εξουσία.Οπως και στην Ιταλία το '70 , η διάχυτη τρομοκρατία δεν έλυσε κανένα απολύτως πρόβλημα. Οι περισσότεροι από τους υπεύθυνους των τρομοκρατικών πράξεων βρέθηκαν στη φυλακή και πολλοί αθώοι έχασαν την ζωή τους. Ανοιξε τον δρόμο στο συντηρητισμό που οδήγησε τον Μπερλουσκόνι στην εξουσία και έδωσε το πρόσχημα για τον περιορισμό των δημοκρατικών ελευθεριών. Γιατί η ουσιαστική αντιμετώπιση του φαινομένου δεν περνάει από τα χέρια της αστυνομίας. Τα χρόνια του μολυβιού θα αποτελέσουν παρελθόν, όταν αντιμετωπιστούν τα βαθύτερα αίτια που τα δημιούργησαν.