καληνύχτα, λυπημένε αδερφέ μου
αν τύχει να δεις ένα μεγάλο αστέρι είναι που θα
σε συλλογίζομαι
καθώς θ' ακουμπήσεις τ' όπλα σου στη γωνιά θα ξαναγίνεις
ένα σπουργίτι.
Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις
χτύπα με αλλού
μη σημαδέψεις την καρδιά μου.
Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.
Δεν θα' θελα να το λαβώσεις.
Τάσος Λειβαδίτης
"Κι όταν σου πουν να με πυροβολήσεις/ χτύπα με αλλού/ μη σημαδέψεις την καρδιά μου./ Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο./ Δε θάθελα να το λαβώσεις".
Ελπίζω να μην χρειαστούν και άλλα γελαστά παιδιά να πεθάνουν κάτω απο την σφαίρα ενός φασίστα αστυνομικού.
ΥΓ Πάντως με ενοχλεί που έχουν αναγάγει τον Αλέξη σαν σύμβολο αντίστασης για πολιτικούς σκοπούς. Έλεος δεν ήταν και ο ernesto che Guevera. Μην τα εκμεταλλευόμαστε όλα γιατί τότε τα ισοπεδώνουμε όλα χωρίς ήθος και αξία.
Το παιδικό μας πρόσωπο δεν φεύγει, δεν χάνεται, μενει κι έτσι πρέπει να μένει μέσα μας κάτα τη διάρκεια της ζωής μας. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι έχουν ξεχάσει τη παιδική τους αθωότητα κι την έχουν διαγράψει, σκοτώνοντάς την...
Κι εγώ, που γίνομ΄ ένα με το χιόνι κι αδυνατώ το λογισμό να ζέψω, πως θα σε βρώ κατ' απ' το πάλλευκο σεντόνι, πώς τη γλυκιά σου ομορφιά θε ν' αγναντέψω και να σου πω έστω, με τ' άχαρο το κρώξιμο του γκιώνη: ένα παιδί σαν χάνεται, πάντα η καρδιά ματώνει.
7 σχόλια:
Υπέροχο!!
Το γελαστό παιδί πάντα επίκαιρο και διαχρονικό!!
Στις καρδιές των παιδιών μας ζει και το δικό μας παιδικό πρόσωπο!
Γι' αυτό σου λέω... πρέπει να βρείς έναν άλλο τρόπο να ξεχωρίζεις τους ανθρώπους, όχι να περιμένεις την πράξη - είναι τότε αργά...
Τ.Λ.
Ελπίζω να μην χρειαστούν και άλλα γελαστά παιδιά να πεθάνουν κάτω απο την σφαίρα ενός φασίστα αστυνομικού.
ΥΓ
Πάντως με ενοχλεί που έχουν αναγάγει τον Αλέξη σαν σύμβολο αντίστασης για πολιτικούς σκοπούς.
Έλεος δεν ήταν και ο ernesto che Guevera.
Μην τα εκμεταλλευόμαστε όλα γιατί τότε τα ισοπεδώνουμε όλα χωρίς ήθος και αξία.
Το παιδικό μας πρόσωπο δεν φεύγει, δεν χάνεται, μενει κι έτσι πρέπει να μένει μέσα μας κάτα τη διάρκεια της ζωής μας. Φαίνεται όμως ότι κάποιοι έχουν ξεχάσει τη παιδική τους αθωότητα κι την έχουν διαγράψει, σκοτώνοντάς την...
ΧΙΟΝΙΖΟΝΤΑΣ
στον Αλέξανδρο Γ.
Κι εγώ,
που γίνομ΄ ένα με το χιόνι
κι αδυνατώ το λογισμό να ζέψω,
πως θα σε βρώ
κατ' απ' το πάλλευκο σεντόνι,
πώς τη γλυκιά σου ομορφιά θε ν' αγναντέψω
και να σου πω
έστω, με τ' άχαρο το κρώξιμο
του γκιώνη:
ένα παιδί σαν χάνεται,
πάντα η καρδιά ματώνει.
Υιώτα Στρατή,
Νέα Υόρκη
Δυστυχώς εκεί στοχεύουν, η αθωότητα και η παιδικότητα κάποτε θα είναι δυσεύρετες ακόμα και στα παιδιά με αυτά που συναντούν μπροστά τους.
Λυπάμαι για όλα τα μικρά παιδιά που θα μεγαλώσουν σε τέτοιο κόσμο....
Καλησπέρα φίλε μου Άνεμε.
Δημοσίευση σχολίου