Παράλληλα όμως φουντώνει και ο θυμός τους για την προκλητική στάση του κατηγορούμενου αστυνομικού. Φίλοι και συμμαθητές του 15χρονου έδωσαν την δική τους οργισμένη απάντηση στα όσα καταλογίζουν στον νεκρό Αλέξανδρο οι κατηγορούμενοι σπιλώνοντας τη μνήμη του, λόγια που θίγουν και προκαλούν ερωτήσεις για τις οποίες δεν υπάρχουν απαντήσεις αλλά μόνο μια απλή δικαιολογία, η οποία δίνει στον άνθρωπο το δικαίωμα του λάθους…είμαστε άνθρωποι και κάνουμε λάθη…
Όλοι οι νέοι της χώρας έγιναν φίλοι του Αλέξανδρου.. Μία απ’ αυτούς και η 16χρονη Άρτεμις, η οποία στο δικό της συγκινητικό μήνυμα γράφει: «Καλό ταξίδι μικρέ άγγελε, που δεν πρόλαβες να γευτείς τους καρπούς της ζωής. Αναπαύσου εν ειρήνη εκεί που βρίσκεσαι και εμείς εδώ κάτω δεν σε ξεχνάμε». Ο Γιώργος Σαρρής δεν ξέρει να πετάει πέτρες, ούτε να πυροβολεί. Ξέρει να γράφει τραγούδια. «Όμορφη πόλη άσχημα καίγεσαι» είναι ο τίτλος του τραγουδιού που έγραψε ο Γιώργος Σαρρής την επόμενη μέρα του τραγικού συμβάντος, το οποίο λέει:
Ραγίζουν οι δρόμοι απόψε από θυμό,
φωνές, τρελά πουλιά γυρεύουν ουρανό.
Ματάδες με πολιτικά στις άκρες κόβουν κίνηση
κολλάει η ανάσα στο βραχνό μου το λαιμό
βρωμάει το πρόσωπο μου Μαλόξ και νερό,
κοιτάει μ’ απορία το βράδυ και ψάχνει εξήγηση
Σταδίου χαμηλά ακούω τρελά ουρλιαχτά,
ληγμένα δακρυγόνα στα Εξάρχεια.
φεύγει η ζωή και πάει χαράμι,
μα αυτό το κάτι που εδώ μέσα σε πονά,
με αίμα το έγραψες στο τζάμι.
Όμορφη πόλη που άσχημα καίγεσαι και κλαις,
οι οθόνες ψέματα σου τάζουν,
είναι ο παράδεισος μακριά ό,τι κι αν λες γι’ αυτούς που από μακριά κοιτάζουν।
3 σχόλια:
Στους ήρωες θρήνος δεν ταιριάζει
Η Ζωή στο ΠΑΝΘΕΟΝ των Αθανάτων της
τους βάζει.
γι αυτό
Συνταξιδιώτη Εσύ λαθρεπιβάτη στ'όνειρο
Καλά Χριστούγεννα
Με ζεστή καρδιά
μια ανοιχτή αγκαλιά
Αγάπη σε όλου του Κόσμου τα παιδιά
Ευχές για έναν κόσμο Ειρηνικό
Σε σένα τον «περαστικό»
Κάνε μια στάση Εδώ ΣΤΟΝ ΠΗΓΑΙΜΟ
Μια γουλιά ελπίδα σε κερνώ
Στην Υγειά σου, στην Χαρά σου
Σ΄ αγαπώ.
http://ligery.pblogs.gr
http://lygeri.pblogs.gr
ΣΤΡΑΤΗΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ
Ηellas!
Στη μνήμη του Αλέξη Γρηγορόπουλου
Κάτω από σχάρες υπονόμων
υπάρχει μια Ελλάδα. Δεν την ξέρει κανείς.
Μουγκό χωριό καταχωνιασμένο
με κλειδωμένα σπίτια
γεμάτα πανσέληνο και μαρασμό.
Τα σύννεφα περνούν ιπτάμενα βαμβακερά παπλώματα
κατάστικτα από λεκέδες κοράκων.
Τα δέντρα κι οι θάμνοι πράσινο σαρκοβόρο.
Οι πέτρες καρκινώματα.
Η θάλασσα δεν είναι από λουλάκι.
Παχύρρευστη μπογιά βρώμικη σαπουνάδα.
Ανθρωπος πουθενά.
Μόνο τρικλίσματα μεθυσμένων σκιών
μπανιέρες ανάποδες με σβησμένα καντήλια
και ρόδα πλαστικά
οθόνες τηλεόρασης να παίζουν μόνες
αναμεταδίδοντας παραλειπόμενα
για τους έρωτες των Θεών.
Η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ.
Ακόμα χειρότερη σαν ανοίξει ο καιρός.
Ξεπροβάλλουν πρησμένες Αναδυόμενες.
Ανθίζουν χρώματα φαρμακερά.
Νυχτέρια ποντικών που δεν αντέχουν τον καύσωνα
κι ακροβατούν στα κόκαλα της κληματαριάς.
Ο ήλιος πύρινος Νέρωνας.
Η μέρα σκουριασμένη μυρίζει αποσμητικό.
Στις καμπίνες της αργοσβήνουν τρυπημένα κορμιά εφήβων.
Στις αντένες της ανεμίζουν ανόητες σημαιούλες.
Στην κουπαστή μωρά παιδιά παίζουνε τους φονιάδες
βωμολοχώντας. Το πέλαγος φωτίζεται και σκοτεινιάζει
σε βαρετή εναλλαγή. Στον ορίζοντα χάσκει ένα μηδέν.
Για όλο αυτό τον μολυσματικό Αδη
κανείς δεν ανησυχεί.
Τον συγκαλύπτουν αρμόδιοι.
Βρίσκονται έξω απ' τον υπόνομο.
Σ' ορόφους γυάλινου κτιρίου
που φέρει την επιγραφή HELLAS.
Γεωμετρία κυκλαδική.
Μακεδονίτικα τα σαλόνια.
Τα αίθριά του μινωικά.
Το υπερώο βυζαντινίζει.
Γύρω του οι κάμποι του Μοριά,
τα φοινικόδεντρα του νότου,
αρχαία ερείπια με γκαζόν,
νεοκλασικά παρεκκλήσια.
Στο κέντρο του Κήπου
ξερνάνε άνοστο νερό
λιοντάρια της Δήλου.
Εκεί κατοικοεδρεύουν
χιλιάδες ανδρείκελα
με λαϊκές ενδυμασίες
ή ρούχα περιοδικών.
Κάθε τόσο από μεγάφωνα οι φράσεις
«ανήκομεν εις την Δύσιν » «εδώ αρχίζει η Ανατολή».
Ο ουρανός μπλε ελεκτρίκ κι η εποχή πάντα ίδια.
Τον υπόνομο τον απολυμαίνουν σπανίως.
Τότε ξεπροβάλλουν μέσα απ΄ τις σχάρες του
άγγελοι-πεταλούδες.
Πετούν γύρω απ' το γυάλινο κτίριο.
Ολοι βγαίνουν στα τζάμια να τις δουν.
Φτερουγίζουν για λίγο και μετά συνεχίζουν.
Κανείς δεν ξέρει για πού.
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! ΝΑ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΑ ΓΕΓΟΝΟΤΑ. ΟΜΟΛΟΓΩ, ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΤΟ ΑΚΟΥΩ. ΣΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ, ΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ, ΔΙΑΒΑΖΑ ΣΧΟΛΙΟ, ΚΑΙ ΜΟΥ ΦΑΝΗΚΕ ΣΩΣΤΟ, ΠΩΣ ΤΟΥΤΗ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ ΤΗΣ.
Β.Β.
Δημοσίευση σχολίου