Από το βιβλίο του Χόρχε Μπουκάϊ "ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ" διάβασα το παρακάτω απόσπασμα:"Όταν ήμουν μικρός μου άρεσε πολύ το τσίρκο... μου έκανε τρομερή εντύπωση ο ελέφαντας ...το θεόρατο ζώο έκανε επίδειξη του τεράστιου βάρους του, του όγκου του, της δύναμής του... Όμως μετά την παράσταση και λίγο προτού επιστρέψει στη σκηνή, ο ελέφαντας στεκόταν δεμένος συνεχώς σ' ένα μικρό ξύλο, μπηγμένο στο έδαφος. Μία αλυσίδα κρατούσε φυλακισμένα τα πόδια του. ... Μολονότι η αλυσίδα ήταν χοντρή και ισχυρή, φαινόταν ολοφάνερα ότι ένα ζώο που μπορεί να ξεριζώσει δένδρα με τη δύναμή του, θα μπορούσε εύκολα να λυθεί και να φύγει... Μα τι τον κρατάει σκεφτόμουν? γιατί δεν το σκάει?.... Κάποιος μου είπε ότι δεν το σκάει επειδή ήταν δαμασμένος! ... Και αφού είναι δαμασμένος γιατί τον αλυσσοδένουν? Πριν από μερικά χρόνια ανακάλυψα... ότι κάποιος είχε αρκετή σοφία ώστε ν' ανακαλύψει την απάντηση:
Ο ελέφαντας του τσίρκου δεν το σκάει γιατί τον έδεναν σ' ένα παρόμοιο παλούκι από τότε που ήταν πολύ, πολύ μικρός...
Έκλεισα τα μάτια και φαντάστηκα το νεογέννητο ανυπεράσπιστο ελέφαντα δεμένο στο παλούκι... Είμαι βέβαιος ότι τότε το ελεφαντάκι είχε σπρώξει, τραβήξει και ιδρώσει πασχίζοντας να λευτερωθεί. Μα παρ' όλες τις προσπάθειές του δεν τα είχε καταφέρει, γιατί εκείνο το παλούκι ήταν πολύ γερό για τις δυνάμεις του.. Φαντάστηκα ότι θα κοιμόταν εξαντλημένο και την επόμενη... και τη μεθεπόμενη μέρα θα προσπαθούσε ξανά... ώσπου θα παραδεχόταν την αδυναμία του και θα υποτασσόταν στη μοίρα του...
Αυτός ο πανίσχυρος ελέφαντας που βλέπουμε στο τσίρκο δεν το σκάει γιατί νομίζει ότι δεν μπορεί ο δυστυχής!... και το χειρότερο είναι ότι ποτέ δεν αμφισβήτησε σοβαρά την αδυναμία του... Όλοι είμαστε λίγο πολύ σαν τον ελέφαντα του τσίρκου. Περιδιαβαίνουμε τον κόσμο δεμένοι σε εκατοντάδες παλούκια που μας στερούν την ελευθερία... Ζούμε πιστεύοντας ότι δεν μπορούμε να κάνουμε ένα σωρό πράγματα, απλώς επειδή μια φορά πριν από πολύ καιρό, όταν είμαστε μικροί προσπαθήσαμε και δεν τα καταφέραμε... Χαράξαμε στη μνήμη μας αυτό το μηνυμα: "δεν μπορώ, δεν μπορώ και ποτέ δεν θα μπορέσω"!... και γι' αυτό δεν επιχειρήσαμε να λευτερωθούμε από το παλούκι... Ο μοναδικός τρόπος να μάθεις αν μπορείς είναι να προσπαθήσεις πάλι με όλη σου την ψυχή... Με όλη σου την ψυχή"!!
Δεν ξέρω γιατί αυτή η ιστορία μου έφερε στο νου το λαό μας... Από τότε που ξεκίνησε να γίνει κράτος, μετά την Τουρκοκρατία, οι μεγάλες δυνάμεις έσπευσαν να τον παιδαγωγήσουν, να τον οδηγήσουν και να τον κυβερνήσουν με τους ξένους ηγέτες τους και βασιλιάδες... Έμαθε αυτός ο δαμασμένος λαός να μένει δεμένος στο παλούκι των ισχυρών και τρανταχτών ονομάτων των γόνων των κάθε λογής δυναστών του... ξέφυγε από τους βασιλιάδες και έπεσε στους Καραμανλήδες, Παπανδρέου, κ.ο.κ. μη μπορώντας να απεγκλωβιστεί από τις αλυσσίδες τους και υποτάχθηκε στη μοίρα του, να εναλλάσσει τους κυβερνήτες του, από τη σκύλα στη χάρυβδη και το αντίθετο...
Και όμως αυτός ο λαός μήπως είναι ο δυνατός ελέφαντας?
Μήπως είναι καιρός να σπάσουμε την αλυσσίδα? Όλοι αυτοί οι δήθεν πρωθυπουργοί και υποψήφιοι δελφίνοι, Γιωργάκηδες, Κωστάκηδες, Ντόρες, δεν θα ήταν τίποτε χωρίς τη δική μας δύναμη!
Πρέπει να πιστέψουμε με όλη μας την ψυχή ότι δεν μας αξίζει τέτοια μοίρα και να προσπαθήσουμε να ξεριζώσουμε τα παλούκια που μας αλυσσοδένουν!!
Ο Γιωργάκης διεκδικεί για πρώτη φορά, οφείλω να πω την ψήφο μας!
Και δεν ξέρω αν ποτέ ο συγκεκριμένος άνθρωπος θα είχε αυτή τη δυνατότητα αν δεν λεγόταν Παπανδρέου. Φαίνεται σαν να μην έχουμε άλλη επιλογή παρά να του δώσουμε την ευκαιρία να μας αποδείξει αν αξίζει να τον εμπιστευτούμε!
Ακόμη κι έτσι όμως, πρέπει να είμαστε αμείλικτοι σε όποια λάθη του!
Να σταθούμε απέναντί του με σκληρή κριτική και όχι με λιβανιστήρια!!
Έρχονται οι εκλογές!!
Και αληθινά δεν ξέρω μήπως είναι η ευκαιρία μας να προσπαθήσουμε με όλη μας την ψυχή να δώσουμε το μήνυμα ότι δεν φοβόμαστε και ότι εμείς καθορίζουμε το παιχνίδι κι όχι αυτοί??
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου